Asset Publisher
Biegi na orientację
Lubisz biegać, ale znudziło ci się bicie rekordów prędkości? Spróbuj czegoś nowego. W biegach na orientacje równie ważna co sprawne nogi i płuca jest głowa.
O co chodzi w biegu na orientację? O jak najszybsze przebycie określonej trasy wyznaczonej punktami kontrolnymi. Którędy zawodnik pokona dystans pomiędzy kolejnymi punktami, zależy tylko od niego: jego sprawności poruszania się w terenie, zmysłu orientacji i strategii. Do pomocy ma - coraz bardziej zapomniane w dzisiejszych czasach nawigacji satelitarnych - mapę i kompas. Żeby ukończyć zawody, musi zaliczyć wszystkie punkty w odpowiedniej kolejności. Swoją obecność w tych miejscach potwierdza na karcie startowej lub, coraz częściej, na specjalnym chipie.
Historia z armią w tle
Biegi na orientację wywodzą się ze Skandynawii. Pierwsze zawody zorganizowano jeszcze w XIX w. w Norwegii. Początkowo dyscyplina cieszyła się niewielkim zainteresowaniem i startowali w niej głównie wojskowi. Dla cywilów, w czasach gdy sport nie był tak popularny, jak dziś, pokonanie dwudziestokilometrowych tras było zbyt wielkim wyzwaniem. Dopiero kiedy skrócono dystans orienteering stał się popularniejszy wśród amatorów. W latach trzydziestych XX w. rozegrano pierwsze zawody międzynarodowe, a po drugiej wojnie światowej biegi na orientację zaczęto uprawiać poza Skandynawią, w 1961 r. powstała Międzynarodowa Federacja Sportów na Orientację, a pięć lat później odbyły się pierwsze mistrzostwa świata.
Dziś ten sport wciąż najpopularniejszy jest w Europie. Nieco mniejszym zainteresowaniem cieszy się w Ameryce Północnej, Wschodniej Azji i Australii.
Chociaż jest dyscypliną olimpijską, nigdy nie znalazł się w programie igrzysk. I pewnie długo nie znajdzie. Biegów na orientację w zasadzie nie sposób pokazać w telewizji ze względu na zbyt rozległy teren rozgrywania zawodów. Z tego samego powodu oraz tego, że biegi zazwyczaj organizowane są w lesie, trudno oczekiwać tłumu kibiców. Pomimo tej niemedialności, popularność orienteeringu rośnie, a na największych zawodach startuje nawet 25 tys. biegaczy. To liczba porównywalna z frekwencją na największych maratonach na świecie.
O co w tym chodzi?
W biegu na orientację bardzo ważna jest mapa, ale nieco inna od tych używanych podczas leśnych wędrówek. Podstawowa różnica polega na tym, że lasy oznaczone są na niej różnymi odcieniami zieleni. Im ciemniejszy kolor, tym gęstszy las, a więc poruszanie się w nim trudniejsze. Takie oznaczenia pomagają zdecydować czy lepszym rozwiązaniem będzie bieg najkrótszą trasą przez gęstwinę, czy lepiej trochę nadłożyć drogi i pokonać trasę przez rzadsze zarośla.
Reszta oznaczeń przypomina te powszechnie używane. Niebieskie elementy to obiekty wodne: rzeki, strumienie, jeziora, bagna czy studnie. Brązowe poziomnice obrazują ukształtowanie terenu: góry, pagórki, muldy, jary itp. Czarne znaczki pokazują charakterystyczne obiekty, np. głazy, myśliwskie ambony czy np. jaskinie.
Skala map używanych w orienteeringu jest dużo mniejsza niż turystycznych, zwykle 1:15000 lub 1:10000 (1 cm na mapie odpowiada 150 lub 100 metrom w terenie), a w wypadku biegów sprinterskich - nawet mniej niż 1:5000. Oczywiście nie obejdzie się tez bez kompasu. To dzięki niemu można ustawić mapę względem północy, a także przemieszczać się pomiędzy punktami kontrolnymi na azymut.
Punkty kontrolne podczas biegu na orientację oznaczone są tzw. lampionami. To biało-pomarańczowy lub biało-czerwony znacznik w kształcie sześcianu. Każdy z punktów ma swój kod.
wyposażony jest też w perforator, za pomocą którego uczestnik oznacza kartę startową lub, coraz częściej, elektryczny czujnik, który rejestruje chip zawodnika.
Naturalnie w lesie
Najpopularniejszym biegiem na orientację jest bieg klasyczny (nazywany też długim). W równym stopniu sprawdza on techniki orientacji, co sprawność i wytrzymałość zawodnika. Pokonanie trasy zajmuje zwycięzcom około 75-90 minut. Biegi średniodystansowe nastawione są przede wszystkim na dobrą nawigację. Najlepsi kończą je mniej więcej w pół godziny. W biegu sztafetowym wygrywa ta - najczęściej trzyosobowa - drużyna, której zawodnicy po kolei zaliczą jak najszybciej i bezbłędnie swoje trasy. Organizuje się także biegi sprinterskie, nocne, długodystansowe czy punktowe, w których trzeba w określonym czasie zaliczyć jak najwięcej punktów kontrolnych.
Naturalnym terenem do uprawiania biegów na orientację są lasy. Dlatego też Lasy Państwowe postanowiły przyjść z pomocą miłośnikom tej dyscypliny. W 2011 r. Ogólnopolski Komitet Organizacyjny Biegu na Orientację Leśników przedstawił koncepcję Zielonego Punktu Kontrolnego. Chodzi o zainstalowanie w lasach lub parkach stałych punktów kontrolnych, które umożliwiłyby bieg w dowolnym czasie. Takie standaryzowane punkty mają logo właściciela, zarządcy terenu lub sponsora, plakietki z symbolem orienteeringu, kasownik (perforator) kart kontrolnych oraz kod kreskowy umożliwiający elektroniczne potwierdzenie obecności zawodnika. Do tego zarządcy terenu przygotowują znormalizowane mapy do orienteeringu, które uczestnicy biegu będą np. mogli ściągnąć z internetu.
Do tej pory powstało ponad czterdzieści projektów Zielonych Punktów Kontrolnych w Lasach Państwowych. Są takie na terenie nadleśnictw: Krynki, Bytów, Przedborów, Olsztynek, Wieruszów, Maskulińskie, Spychowo, Brynek, Gdańsk, Mielec, Strzebielino, Hajnówka, Lipka, Woziwoda, Miękinia, Elbląg, Dojlidy, Solec Kujawski, Supraśl, Krasnystaw i Augustów. Ich wykaz można znaleźć na stronie www.zielonypunktkontrolny.pl.
Asset Publisher
Asset Publisher
Wyłączenia gruntów leśnych z produkcji
Wyłączenia gruntów leśnych z produkcji
Kwestie wyłączenia gruntów z produkcji leśnej reguluje ustawa z dnia 3 lutego 1995 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych.
Zgodnie z tą ustawą właściwym w sprawie ochrony gruntów leśnych (bez względu na formę własności), w tym do wydawania decyzji w sprawach wyłączenia gruntów leśnych z produkcji (z wyjątkiem obszarów parków narodowych) jest Dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych.
Wyłączenie z produkcji gruntów leśnych, przeznaczonych na cele nierolnicze i nieleśne, może nastąpić po wydaniu decyzji zezwalającej na takie wyłączenie. Przeznaczenie gruntu wskazane jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku w decyzji o warunkach zabudowy lub decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Wniosek o wyłączenie gruntu leśnego z produkcji wraz z niezbędnymi dokumentami należy złożyć do biura Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi, ul. Matejki 16, pocztą tradycyjną, osobiście lub za pomocą profilu zaufanego ePUAP (wzór wniosku do pobrania poniżej).
O dokonaniu faktycznego wyłączenia gruntu leśnego z produkcji, które może nastąpić na podstawie decyzji Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi, należy bezzwłocznie powiadomić pisemnie tutejszy organ (wzór wniosku do pobrania poniżej).
Osoba, która uzyskała zezwolenie na wyłączenie gruntu leśnego z produkcji jest obowiązana uiścić należność i opłaty roczne oraz jednorazowe odszkodowanie w przypadku dokonania przedwczesnego wyrębu drzewostanu (nie dotyczy inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego o powierzchni wyłączenia do 500 m² lub wielorodzinnego do 200 m² na każdy lokal).
Decyzję zezwalającą na wyłączenie gruntu leśnego z produkcji należy uzyskać przed uzyskaniem pozwolenia na budowę albo dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonania robót budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.
Szczegółowe informacje w sprawie złożenia wniosku o wyłączenie gruntów leśnych z produkcji:
- Postępowanie wszczynane jest na wniosek (wzór wniosku do pobrania poniżej).
- Dokumentami niezbędnymi do rozpatrzenia przez Dyrektora RDLP w Łodzi wniosku o zezwolenie na wyłączenie gruntów leśnych z produkcji są:
- dokument potwierdzający interes prawny wnioskodawcy – stosownie do art. 4 pkt 4 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych – interes prawny wynika z prawa własności, użytkowania wieczystego, posiadania samoistnego, zgody właściciela na wyłączenie gruntów leśnych z produkcji przez wnioskodawcę (zawartej np. w umowie zarządu, użytkowania, służebności, służebności przesyłu lub innej umowie nienazwanej) albo orzeczenia zastępującego zgodę właściciela (np. decyzji starosty wydanej na podstawie art. 124 ustawy
o gospodarce nieruchomościami lub orzeczenia sądu ustanawiającego służebność, z którego wynika zgoda na wyłączenie gruntów leśnych
z produkcji). W odniesieniu do gruntów Skarbu Państwa w zarządzie Lasów Państwowych zgoda właściciela na wyłączenie gruntów leśnych z produkcji musi być zawarta w obowiązującej umowie dzierżawy z właściwym nadleśnictwem; - wypis z wyrysem dla działki z obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zawierający część: ogólną, szczegółową oraz graficzną wraz z legendą, a w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wraz z załącznikami albo decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego wraz z załącznikami;
- wypis z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej, wystawiony
nie wcześniej niż 3 miesiące przed złożeniem wniosku; - opis taksacyjny gruntów leśnych, których dotyczy wniosek, z planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu lub inwentaryzacji stanu lasu wraz z informacją o uznaniu lasu za las ochronny (w przypadku braku ww. dokumentów możliwe jest złożenie innej dokumentacji, sporządzonej przez osobę uprawnioną);
- projekt zagospodarowania działki stanowiący dokumentację kartograficzną sporządzony na aktualnej mapie do celów projektowych lub jej kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem, w skali maksymalnie 1:1000, zawierający szczegółowy bilans zagospodarowania wraz z liniami rozgraniczającymi tereny o różnym przeznaczeniu w miejscowym planie zagospodarowana przestrzennego oraz różnych typach siedliskowych z rozliczeniem powierzchni; (w szczególnie uzasadnionych przypadkach możliwe jest sporządzenie projektu na bazie mapy ewidencyjnej)
- decyzję określającą kierunek rekultywacji dla gruntów leśnych, których dotyczy wniosek w przypadku nietrwałego wyłączenia gruntów leśnych z produkcji;
- koncesję dla wnioskowanych gruntów leśnych na cele poszukiwania i wydobycia kopalin, w przypadku okresowego (o którym mowa w art. 8 ust 1 pkt 2 u.o.g.r.l.) i nietrwałego wyłączenia gruntów leśnych z produkcji.
Ww. dokumenty, stanowiące załączniki do wniosku, zgodnie z art. 76 a § 2 i 2a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego należy złożyć w formie oryginału lub odpisu poświadczonego za zgodność z oryginałem przez uprawniony podmiot.
Dokumenty do pobrania w załącznikach.
