Wydawca treści
Regionalne programy ochrony roślin
Goździk siny, przygotowanie powierzchni - Nadleśnictwo Piotrków fot. Maciej Siembor
Dzwonecznik w naturze - N. Grotniki fot. Maciej Siembor
Goździk siny posadzony! fot. Maciej Siembor
Goździk siny - przygotowanie powierzchni, N. Piotrków, fot. Maciej Siembor
Goździk siny - sadzonki, fot. Maciej Siembor
Poszukiwanie zimoziołu na naturalnym zagrożonym stanowisku w Skierniewicach, 2018, fot. Maciej Siembor
Zimoziół posadzony! N. Skierniewice, fot. Maciej Siembor
RDLP w Łodzi realizuje Regionalny program ochrony wybranych gatunków roślin rzadkich i zagrożonych wyginięciem na terenie województwa łódzkiego.
*
Nam, leśnikom, często wydaje się, że wiemy o lesie wszystko. A przynajmniej, że nikt nie zna lasu tak dobrze jak my. Zasadniczo i ogólnie – tak jest. Ale czasem zdarza się, że ktoś przychodzi i pokazuje nam miejsca albo sytuacje, o których niby wiedzieliśmy, ale nie do końca zdawaliśmy sobie sprawę z ich ważności i unikalności.
W roku 2012 powstała Czerwona Księga Roślin Województwa Łódzkiego, jako efekt pracy botaników-pasjonatów, naukowców z Uniwersytetu Łódzkiego i Ogrodu Botanicznego w Łodzi. W Księdze znalazło się 100 najbardziej zagrożonych gatunków roślin z naszego regionu. Wiele z nich to gatunki leśne.
Samo zinwentaryzowanie i opisanie gatunków to za mało, żeby zachować je dla przyszłych pokoleń. Także objęcie ochroną zachowawczą, tj. pozostawienie bez żadnych działań miejsc gdzie występują, nie gwarantuje ich utrzymania. Dotyczy to w szczególności roślin wrażliwych, o małej tolerancji, o specyficznych wymaganiach, o wąskim spektrum szeroko rozumianych warunków środowiskowych. Naturalne procesy, takie jak rozwój podszytu czy nadmierne zacienienie, mogą spowodować, że niektóre znikną z naszej flory bezpowrotnie. Dodatkowo – gatunki wrażliwe są pod stałą presją gatunków ekspansywnych. Muszą walczyć o światło, o miejsce, o kawałek gleby, gdzie mogłyby skiełkować ich nasiona. Nie ma się co oszukiwać – większość gatunków zagrożonych wymaga ochrony czynnej. Dlatego Autorzy Czerwonej Księgi Roślin Województwa Łódzkiego w następnym kroku opracowali Regionalne programy ochrony wybranych gatunków roślin rzadkich i zagrożonych wyginięciem na terenie województwa łódzkiego i zaprosili Lasy Państwowe do ich wspólnej realizacji.
Piaskowiec trawiasty (Arenaria graminifolia) – mimo, że nie znajduje się na liście gatunków chronionych (taki paradoks), jest krytycznie zagrożony wyginięciem (status CR), nie tylko w regionie łódzkim ale również w całym kraju. W ostatnich latach potwierdzany był jedynie w Puszczy Augustowskiej oraz na 2 naturalnych stanowiskach w centrum Polski – obydwa w zasięgu RDLP w Łodzi. Pierwsze znajduje się niedaleko Kamieńska, przy granicy Nadleśnictw Bełchatów i Piotrków, a drugie koło Młodzieszyna w Nadleśnictwie Radziwiłłów. Piaskowiec jest niepozorną, drobną rośliną rosnącą na ubogich, suchych, piaszczystych glebach, w miejscach dobrze nasłonecznionych. Optymalne są dla niego niewielkie polanki z luźnymi murawami lub prześwietlone bory sosnowe z dostępem światła do dna lasu. W roku 2015 wytypowano miejsca i utworzono 7 metaplantacji (nowych stanowisk) tego gatunku – 3 w Nadleśnictwie Bełchatów i 4 w Nadleśnictwie Piotrków. Posadzono tam rośliny wyhodowane w Ogrodzie Botanicznym z materiału zebranego ze stanowiska naturalnego k. Kamieńska.
Goździk siny (Dianthus gratianopolitanus) – gatunek wymierający (EN) w skali kraju, a krytycznie zagrożony (CR) w Polsce centralnej. W XX w. w łódzkim notowany był na 10 stanowiskach, a w ostatnich latach potwierdzony został jedynie na 5 – 2 w Nadleśnictwie Bełchatów, po 1 w Nadleśnictwach: Piotrków, Wieluń i Smardzewice. Z istniejących stanowisk zostały pobrane fragmenty pędów roślin, w celu ich namnożenia w Ogrodzie Botanicznym w Łodzi. Stanowiły bazę do wyhodowania sadzonek, którymi następnie wzmocnione lokalne populacje. W roku 2015 wspieraliśmy stanowiska na terenie Nadleśnictwa Bełchatów, a w 2019 – w Nadleśnictwach Piotrków i Wieluń. Goździk ten lubi słabo wykształcone gleby piaszczysto-żwirowe, często z rumoszem kamienistym, ciepłe murawy naskalne, miejsca suche, dobrze nasłonecznione. U nas występuje w inicjalnych borach sosnowych z luźnym drzewostanem. Dla właściwej ochrony goździka sinego bardzo ważne jest utrzymanie odkrytego lub półotwartego charakteru powierzchni, niedopuszczanie do zachwaszczenia i usuwanie podszytów – prace te wykonują Nadleśnictwa.
Dzwonecznik wonny (Adenophora lillifolia) – chyba najbardziej efektowny z ratowanych gatunków. Krytycznie zagrożony (CR) zarówno w regionie jak i w całym kraju, priorytetowy dla Europy, tj. wymagający ochrony w obszarach Natura 2000. Na swoim terenie mamy już tylko 5 stanowisk tego gatunku (po 2 w Nadleśnictwach Grotniki i Wieluń oraz 1 w Nadleśnictwie Brzeziny). A jeszcze pod koniec XX wieku notowany był u nas w 11 lokalizacjach. Dzwonecznik zachował się głównie w świetlistych dąbrowach – antropogenicznych lasach, gdzie presja krzewów i nadmierny rozwój runa ograniczane były niegdyś przez wypas zwierząt domowych, gdzie grabiono ściółkę i zbierano chrust. Prawie wyginął z powodu naturalnych procesów w środowisku leśnym – nie wytrzymał rosnącego zacienienia, wkraczania podszytu, postępującego zadarnienia gleby. Świetliste dąbrowy w naszych warunkach klimatycznych w sposób naturalny zanikają. Żeby je zachować dawny wypas zastępuje się aktywnymi działaniami – wycina się większość krzewów (szczególnie dotyczy to gatunków ekspansywnych, takich jak grab czy leszczyna) i rozluźnia zwarcie drzewostanu, usuwając pojedyncze drzewa. W roku 2018 wzmocniliśmy 2 stanowiska dzwonecznika – 1 w Nadleśnictwie Wieluń i 1 w Nadleśnictwie Brzeziny. Posadzono w sumie 185 sadzonek wyhodowanych w Ogrodzie Botanicznym. Czy uda się uratować 3 pozostałe miejsca, gdzie jeszcze rosną dzwoneczniki? Przy tym gatunku ściśle przestrzegana jest zasada, że sadzimy tam, skąd zostały zebrane nasiona. Problem w tym, że nie wszystkie rośliny macierzyste kwitną co roku, nie zawsze mają nasiona lub, jeśli już zakwitną – często zjadane są przez zwierzęta. Wg inwentaryzacji przeprowadzonej w latach 2016-2017 na 5 wspomnianych stanowiskach mieliśmy już tylko 9 (!) naturalnych pojedynczych osobników lub kęp (po 2-3 rośliny). Łącznie było nie więcej niż 15 dzwoneczników…
Zimoziół północny (Linnaea borealis) – niewielka, płożąca się krzewinka, relikt polodowcowy. Przez Polskę przebiega południowa granica jego występowania. Z uwagi na stabilne populacje pomorskie, mazurskie i podlaskie nie jest uznawany za gatunek zagrożony w kraju, jednak w Polsce środkowej i regionach południowych występuje rzadko, w rozproszonych lokalizacjach. W województwie łódzkim ma status gatunku narażonego na wyginięcie (VU) – znany jest obecnie z 6 stanowisk na terenie RDLP w Łodzi (2 w Nadleśnictwie Skierniewice, po 1 w Smardzewicach, Radomsku, Grotnikach i Płocku). Występuje głównie w uboższych i świeżych borach sosnowych, gdzie preferuje miejsca o chłodniejszym mikroklimacie, ograniczającym rozwój innych, wysokich krzewinek (głównie borówki czernicy). W 2019 roku założone zostały 3 metaplantacje (dodatkowe stanowiska) w pobliżu miejsc dotychczasowego występowania: 2 w Nadleśnictwie Skierniewice i 1 w Nadleśnictwie Radomsko. Materiał do sadzenie mnożony był w Ogrodzie Botanicznym wegetatywnie – z fragmentów pędów pobranych z terenu.
Projekt pn. „Regionalne programy ochrony wybranych gatunków roślin rzadkich i zagrożonych wyginięciem na terenie województwa łódzkiego” – realizowany na podstawie porozumień Nadleśnictw z Ogrodem Botanicznym w Łodzi i Uniwersytetem Łódzkim - podsumowanie roku 2019:
- Program ochrony zimoziołu północnego (Linnea borealis) – założenie metaplantacji w nadleśnictwach Skierniewice i Radomsko.
- Kolejny etap Programu ochrony goździka sinego (Dianthus gratianopolitanus) – założenie nowych metaplantacji w nadleśnictwach Piotrków i Wieluń.
- Kontynuacja Programów ochrony piaskowca trawiastego (Arenaria graminifolia) w nadleśnictwach: Bełchatów i Piotrków, goździka sinego (Dianthus gratianopolitanus) w nadleśnictwach: Bełchatów i Wieluń, oraz dzwonecznika wonnego (Adenophora liliifolia) w nadleśnictwach: Wieluń i Brzeziny – monitoring i ochrona założonych wcześniej metaplantacji.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Bociany Czarne Online
Bociany Czarne Online
BOCIANY CZARNE ONLINE
Bocian czarny (Ciconia nigra) jest bardzo nielicznym mieszkańcem polskich lasów, prowadzi skryty tryb życia. Realizowany od 2016 roku projekt edukacyjny Bociany Czarne Online ma odsłonić tajemnice życia tego gatunku. Transmisja online z gniazda tych rzadkich ptaków to wspólny projekt Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi i Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego – pionierski w Polsce i jeden z niewielu tego rodzaju w Europie. W latach 2016 i 2017 uczestniczył w nim również Komitet Ochrony Orłów. Konsultantem naukowym projektu jest prof. Piotr Zieliński, pracownik Uniwersytetu Łódzkiego. Projekt powstał i realizowany jest dzięki finansowemu wsparciu Centrum Informacyjnego Lasów Państwowych. W latach 2020-2021 lokalizatory GPS-GSM, dzięki którym możemy obserwować losy naszych ulubieńców po opuszczeniu gniazda, finansowane są z funduszy WFOŚiGW w Łodzi.
Fascynujący, cenny pod względem naukowym i edukacyjnym, materiał z obserwacji gniazd, na bieżąco jest zamieszczany na profilu RDLP w Łodzi w Serwisie Facebook: www.facebook.com/LasyPanstwoweLodz/
Bociany Czarne Online (aktualna transmisja od kwietnia do września oraz archiwalne filmy), archiwalne fragmenty z gniazda, relacje - dostępne są bezpośrednio na Youtube: https://www.youtube.com/RDLPwLodzi
Od czego zaczynamy każdego roku?
Leśnicy i ornitolodzy typują dwa stałe miejsca gniazdowania bocianów czarnych w województwie łódzkim, na terenie RDLP w Łodzi. W marcu w każdej z lokalizacji w głębi lasu, na wysokości ok. 17 m instalujemy kamery z funkcją podczerwieni. I tak od 2016 roku obserwujemy - a wraz z nami wszyscy zainteresowani internauci - bociany czarne w gniazdach: na dębie i sośnie.
Jednocześnie informujemy, że celowo staramy się ingerować w losy bocianiej rodziny w jak najmniejszym stopniu. W związku z tym internauci mogą zobaczyć podczas transmisji sceny w powszechnym odczuciu uznawane za drastyczne (walki ptaków dorosłych o gniazdo, niszczenie jaj, śmierć piskląt wskutek ataku drapieżnika, chorób lub z innych powodów). Dopuszczamy jednak możliwość chwilowej ingerencji np. w sytuacji kiedy np. na gnieździe znajdą się sznurki, które mogą spowodować uszkodzenie/śmierć pisklęcia. Jednak musimy mieć pewność, że nasza wizyta w gnieździe w celu usunięcia sznurków nie spowoduje porzucenia lęgu przez ptaki dorosłe, czyli w praktyce nie możemy interweniować na etapie wysiadywania jaj i małych piskląt.
Projekt w latach 2016-2021 - w skrócie
- 2016 r.
W 2016 roku jastrząb porwał wszystkie pisklęta z gniazda Dąb1, a gniazdo na sośnie opuściły dwa ptaki: Starszy i Młodszy.
- 2017 r.
W 2017 roku w gnieździe na sośnie para bocianów rozstała się na etapie składania jaj, za to z gniazda na dębie wyleciały Woodek i Malwin. Wtedy też Woodek bohatersko obronił siebie i brata przed atakami jastrzębia.
- 2018 r.
W 2018 roku gniazdo na sośnie było tylko odwiedzane przez dwa bociany, a gniazdo Dąb1 opuściły aż cztery pisklęta, w tym Lodka.
- 2019 r.
W 2019 roku do gniazda na sośnie przylatywał jeden bocian, a z gniazda Dąb1 wyleciały, mimo presji jastrzębia, trzy młode ptaki: Patyk, Skoczek i Gwalbert, którym imiona nadali internauci w konkursie na facebookowym profilu RDLP w Łodzi.
- 2020 r.
W 2020 r. w gnieździe Dąb2, Ferminy i Florentino, wykluły się 3 pisklęta, niestety jedno z nich zostało strącone z gniazda przez jastrzębia. Pozostała dwójka - Finezjusz i Farciarz - opuściła gniazdo i z powodzeniem dotarła na zimowisko w Afryce na południe od Sahary.
- 2021 r.
W roku 2021 gniazdo Dąb2 było zajęte przez Florentino i Ferminę2. Samica zniosła 4 jaja, z których wykluły się cztery pisklęta. Na początku czerwca doszło do eliminacji najmłodszego pisklęcia i w gnieździe zostały trzy. Otrzymały imiona Frezja, Felek i Florek. W pierwszej połowie sierpnia młode bociany wyleciały z gniazda. 14 sierpnia, zaledwie po paru dniach wędrówki, Felek ginie we wschodniej Rumunii, ale Florek i Frezja lecą dalej i wlatują do Afryki. Lokalizator Florka milknie nad Saharą koło Luxoru, a Frezja przelatuje przez Saharę i zimuje w Erytrei i Etiopii.
W 2021 r. udało się także odnaleźć na naszym terenie kolejne, nowe gniazda bociana czarnego i dołączyły one do lokacji monitorowanych przez leśników i naukowców z Uniwersytetu Łódzkiego.
- 2022 r.
W roku 2022 gniazdo Dąb2 było zajęte przez Florentino i Ferminę3. Samica zniosła 5 jaj, z których wykluły się 4 pisklęta, ale z gniazda ostatecznie wyleciały dwa młode – Figo i Fago. Obydwa poleciały do Afryki szlakiem wschodnim.
Powroty
Młode bociany czarne nie wracają od razu – po zimowisku - do Polski, bo pokonanie całej trasy jest wyczerpujące i niebezpieczne. A skoro nie są jeszcze dojrzałe płciowo, więc nie mają wyraźnego powodu, żeby wracać od razu do Polski. Lato spędzają gdzieś w połowie trasy: Turcja, Bułgaria, Węgry. We wrześniu i październiku lecą na zimowiska, zwykle tam, gdzie już spędziły pierwszą zimę. Dopiero po drugim zimowaniu przylatują do Polski.
Obejrzyj skrót sezonu 2021:
Lokalizatory GPS-GSM
Bardzo interesuje nas jakie są dalsze losy piskląt z gniazd z transmisją online. Stąd pomysł, aby wyposażyć pisklęta w lokalizatory i śledzić dalsze ich losy. Okazuje się, że głównym zagrożeniem dla bocianów czarnych jest człowiek. Zdarza się, że ptaki giną zastrzelone podczas wędrówki. Tak się dzieje np. w Libanie. Bociany i inne ptaki wędrowne giną również na przewodach sieci elektrycznej. Z dotychczasowych obserwacji osobników z lokalizatorami, którym udało się przeżyć wędrówkę jesienną, wynika, że młode bociany z naszych gniazd online zimują w Sudanie, Sudanie Południowym, Czadzie, Erytrei, Etiopii i Bułgarii.
Lokalizatory umożliwiają długoterminowe monitorowanie wędrówki ptaków. Urządzenia mają baterie solarne i pamięć rejestrującą ok. 130 tys. pozycji GPS; są aerodynamiczne, wodoodporne i nie przeszkadzają ptakom w normalnej aktywności. Oprócz pozycji GPS odnotowują aktywność ptaków, wysokość na jakiej lecą i temperaturę.
Logger waży niewiele - zaledwie 18 g (bateria paluszek AA waży 23 g) i nie stanowi istotnego obciążenia dla bociana czarnego ważącego około 3000 g. Ponadto, z uwagi na niewielkie rozmiary, loggery nie przeszkadzają ptakom w ich codziennej aktywności.
Obejrzyj relację z obrączkowania w 2020 r.:
Obejrzyj relację z obrączkowania w 2021 r.:
Promocja i edukacja
W 2020 r. projekt zyskał dedykowaną maskotkę bociana czarnego szytą w Polsce, powstały też zakładki do książek z informacją o bocianie czarnym i projekcie, pocztówki i logotyp projektu, a wraz z CILP stworzone zostały dwie infografiki: o bocianie czarnym oraz porównująca bociana czarnego i białego (pliki do ściągnięcia poniżej). Dodatkowo "Echa leśne" opublikowały „10 faktów o bocianie czarnym”. Merytorycznie pomoce pomógł opracować prof. Piotr Zieliński.
Od 2020 r. RDLP w Łodzi objęła opieką sponsorską bociany czarne, które przebywają w Miejskim Ogrodzie Zoologicznym w Łodzi. Na terenie ogrodu stanęła tablica z informacją o gatunku i projekcie Bociany Czarne Online.
W 2021 r. powstał mural bociana czarnego przy ul. Orlej 3 w Łodzi. Była to inicjatywa Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi i Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego, a do projektu dołączył Bank Ochrony Środowiska S.A. Oficjalne otwarcie i odsłonięcie tablicy informacyjnej odbyło się 18 października 2021 r. Mural bociana czarnego w centrum miasta ma propagować wiedzę o wciąż mało znanym bocianie czarnym. Wierzymy, że odegra ważną rolę edukacyjną i zachęci łodzian, a także turystów do pogłębiania wiedzy o tym gatunku. Mural to wyraz współpracy środowiska naukowego z Lasami Państwowymi, jak również podkreślenie realnego wkładu w badania nad tym gatunkiem i program ochrony bociana czarnego w Polsce.
W 2021 r. łódzcy leśnicy zlecili także opracowanie scenariuszy lekcji i kart pracy dla klas 1-3, 4-6 i 7-8 szkoły podstawowej, które udostępnia nauczycielom w całej Polsce. Jeśli potrzebujesz scenariuszanapisz: rzecznik@lodz.lasy.gov.pl.
Wspólna obserwacja bocianów czarnych dzięki kamerze przy gnieździe i poznawanie behawioru gatunku, ma na celu upowszechnienie wiedzy o bocianach czarnych wśród społeczeństwa oraz wzbudzenie świadomości potrzeby ochrony tego gatunku. Wydarzenia projektu są na bieżąco komentowane na profilu Facebook RDLP w Łodzi, a od roku 2020 dodatkowym miejscem wymiany spostrzeżeń jest czat towarzyszący transmisji w serwisie Youtube, w którym czynny udział bierze także prof. Piotr Zieliński z UŁ. Działania towarzyszące projektowi – moderowany czat czy założenie grupy społecznościowej w serwisie Facebook pozwoliły stworzyć przestrzeń do wymiany obserwacji, doświadczeń oraz nauki o lesie opartej na obserwacji online. Grupa docelowa projektu to miłośnicy ptaków, osoby zainteresowane ochroną przyrody.
Dołącz do nas: https://www.facebook.com/groups/bocianyczarneonline
Czytaj więcej o przebiegu projektu w 2020 r. - Miłość w czasach zarazy
Czytaj więcej: Obrączkowanie w 2021 r.
Czytaj więcej: Mural bociana czarnego w Łodzi (2021 r.)
Czytaj więcej: Wielkanoc u bocianów - sezon 2022 r.
Obejrzyj wideozapowiedź sezonu 2020:
Mamy nadzieję, że spodoba się Wam nasz serial, do którego zadziwiający scenariusz z dnia na dzień pisze sama NATURA.
Więcej o gatunku Ciconia nigra w Polsce
Jeszcze na przełomie XIX i XX wieku bocianów czarnych w Polsce było bardzo niewiele. W 1966 liczebność całkowitą szacowano na 500 – 530 par lęgowych. W latach 1981-1982 wartości te wynosiły 800-900 par lęgowych. Dzięki ochronie, wysiłkom leśników, naukowców i miłośników przyrody udało się stworzyć im odpowiednie warunki do gniazdowania. Aktualnie liczebność bociana czarnego w Polsce szacowana jest na 1400-1600 par. 90% populacji zasiedla niziny i obszary wyżynne, a pozostała część Karpaty i Sudety. Obszar Polski, razem z Litwą i Białorusią, jest położony w centrum zasięgu geograficznego tego gatunku w Europie. Gatunek podlega ochronie ścisłej, a wokół gniazd bocianów czarnych Lasy Państwowe wyznaczają strefy ochronne. Dokładna lokalizacja gniazd jest objęta tajemnicą, by chronić ptaki przed intruzami. W program ochrony i monitoringu populacji tego gatunku zaangażowanych jest ponad 1000 leśników i ornitologów w całej Polsce.
Czy wiesz, że...?
• Dokładna lokalizacja gniazd bocianów czarnych jest objęta tajemnicą, by zapewnić ptakom spokój.
• W Polsce środkowej 56% gniazd bocianów czarnych znajduje się na dębach, 33% na sosnach, a 11% na innych gatunkach drzew.
• Bociany czarne w czasie jednego sezonu są ptakami monogamicznymi. W kolejnych sezonach może dochodzić do zmiany partnerów. Każda para buduje zwykle więcej niż jedno gniazdo, które mogą być oddalone o siebie nawet o kilka kilometrów i w kolejnych latach zasiedlane w przypadku utraty lub pogorszenia jakości gniazda podstawowego.
• W Polsce wokół zajętych gniazd w promieniu do 200 metrów tworzy się zgodnie z przepisami prawa ochrony przyrody strefy ochrony całorocznej oraz w promieniu do 500 m od gniazda strefy ochrony okresowej. Strefa ochrony okresowej ma chronić ptaki w okresie lęgowym, czyli od 15 marca do 31 sierpnia.
• Gniazdo bociana czarnego ma ponad 1 m średnicy. Gniazda w ogromnej większości budowane są na drzewach, ale wobec braku drzew bocian czarny zakłada gniazda w trudno dostępnych miejscach na zboczach skalnych lub nadmorskich klifach. Takie miejsca często wybierają bociany czarne w Portugalii i Hiszpanii.
• Zniesienie wysiadują oba ptaki, lecz udział czasowy samca jest mniejszy.
• Pisklęta bociana czarnego po wykluciu są pokryte delikatnym białym puchem, a dopiero po rozwinięciu piór okrywowych uzyskują czarno-białe upierzenie.
• Bocian czarny (łac. Ciconia nigra) nazywany jest również hajstrą.
• Bocian czarny zasiedla ogromny obszar Palearktyki – od Półwyspu Iberyjskiego do wschodnich wybrzeży Rosji i Chin. Ponadto izolowana populacja zasiedla Afrykę południową.
• Europejskie bociany czarne generalnie zimują w Afryce na południe od Sahary. Większość bocianów czarnych z Polski wędruje na zimowanie do Afryki wschodniej i środkowej szlakiem wschodnim – przez Bliski Wschód. Część ptaków leci jednak na zimowanie do Afryki szlakiem zachodnim – przez Cieśninę Gibraltarską. Zimują wtedy w Afryce Zachodniej. Bardzo nieliczne ptaki lecą do Afryki przez Półwysep Apeniński lub Bałkański.
• Pokarm bocianów czarnych stanowią głównie ryby o masie do 10 g.
W lasach RDLP w Łodzi:
• Z dwóch najbardziej produktywnych gniazd bociana czarnego wyleciało 39 piskląt w 14 sezonach lęgowych i 34 pisklęta w 11 sezonach lęgowych.
• Najstarsze znane, czynne jeszcze gniazdo bociana czarnego ma już przynajmniej 40 lat.
• Najgrubsze drzewo z gniazdem bociana czarnego to dąb szypułkowy o pierśnicy 160 cm i obwodzie 502 cm. Gniazdo znajduje się na wysokości 16,5 m od ziemi.
• Najwyżej położone gniazdo bociany czarne zbudowały na wysokości 19,5 m, a najniżej na wys. 6,2 m od ziemi.
Merytoryczna konsultacja tekstu i opiekun naukowy projektu: prof. Piotr Zieliński, Uniwersytet Łódzki. W projekcie udział biorą także: dr Bartosz Janic (Katedra Ekologii i Zoologii Kręgowców) i dr Maciej Kamiński (Katedra Badania Różnorodności Biologicznej, Dydaktyki i Bioedukacji).
Kontakt z RDLP w Łodzi w sprawie projektu: rzecznik@lodz.lasy.gov.pl
Hanna Bednarek - Kolasińska tel.: 603 882 343
